Αγαπητοί
συνάδελφοι και φίλοι,
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το
παρακάτω γεγονός που προσωπικά με προβλημάτισε πολύ και πιο πολύ από όλα θα
ήθελα να ακούσω τα σχόλιά σας.
Μια συνάδελφος που ολοκληρώνει τις
μεταπτυχιακές της σπουδές διάλεξε ως θέμα πτυχιακής εργασίας «τη διερεύνηση των
απόψεων/στάσεων των εκπαιδευτικών και στελεχών της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης
Πειραιά, σχετικά με την καθιέρωση ή όχι του θεσμού της αξιολόγησης που προωθεί
το ΥΠΔΒΜΘ» (επιβλέπουσα η κα Αθανασούλα-Ρέππα Α. του ΕΑΠ). Φυσικά για το σκοπό
αυτό ήρθε στα σχολεία μας και μοίρασε ερωτηματολόγια, μία συνήθης τακτική που
ακολουθείται από πολλούς συναδέλφους που εκπονούν παρόμοιες εργασίες και οι
οποίοι βέβαια δεν υποχρεώνουν ποτέ κανέναν να τους τα συμπληρώσει αλλά το
ζητούν ως εξυπηρέτηση-χάρη.
Και τότε συνέβη το εξής. Ο Σύλλογος
εκπαιδευτικών εξέδωσε το παρακάτω κείμενο το οποίο σας το παραθέτω όπως ακριβώς
έφτασε στο mail
του σχολείου που τυγχάνει
να είμαι διευθύντρια.
Συνάδελφοι.
Με αφορμή ερωτηματολόγια που μοιράστηκαν από συνάδελφο
με θέμα την «αξιολόγηση» θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε τα εξής:
Σε μια περίοδο που η κοινωνία δέχεται τη μεγαλύτερη
κοινωνική επίθεση μεταπολεμικά, η διακίνηση ερωτηματολογίων με θέμα την αξιολόγηση
– χειραγώγηση των εκπαιδευτικών και των δημοσίων υπαλλήλων γενικότερα ρίχνει
νερό στο μύλο των υποστηρικτών της πειθάρχησης των εργαζομένων.
Τα συνδικάτα και οι εκπαιδευτικοί και θέσεις έχουν για
την αξιολόγηση και άποψη για την επιχειρούμενη επιβολή της, όπως αυτές
διαμορφώνονται μέσα από ζωντανές και φανερές διαδικασίες στα συλλογικά όργανά
τους. Μακριά από «έρευνες», χωρίς έλεγχο και με αμφισβητούμενα συμπεράσματα που μπορούν να αποτελέσουν
επιχειρηματικό όπλο από την επιβολή της αξιολόγησης.
Το συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται σε μια παρατεταμένη
περίοδο μάχης ενάντια στις αξιολογικές διαδικασίες που θα μας υποβαθμίζουν
οικονομικά και θα μας θεωρούν ως υπεύθυνους για όλες τις αδυναμίες και τις
πολιτικές λιτότητας των κυβερνητικών επιλογών. Μια αξιολόγηση που θα
κατηγοριοποιεί τα σχολεία, θα τρομοκρατεί και θα απολύει εκπαιδευτικούς.
Καλούμε τη
συνάδελφο να αποσύρει τα
ερωτηματολόγια με δεδομένη την άρνηση του συλλόγου μας στην αξιολόγηση.
Καλούμε τους
συναδέλφους να μη συμμετέχουν στη
συμπλήρωσή τους, καθώς και σε οποιαδήποτε άλλα στο μέλλον.
Τέλος καλούμε για άλλη μια φορά οι σύλλογοι
διδασκόντων το επόμενο διάστημα να πάρουν αποφάσεις ενάντια στην αξιολόγηση.
Για το δσ.
Ο προβληματισμός που προκύπτει είναι
νομίζω προφανής.
Νομιμοποιείται ο κάθε Σύλλογος να
«λογοκρίνει» την επιστημονική έρευνα και να χαρακτηρίσει ένα θέμα, έστω και
αυτό της αξιολόγησης, ως «Ταμπού»;
Οι θέσεις του συνδικαλιστικού μας
οργάνου είναι σαφείς και γνωστές σε όλους, αλλά δεν τους ενδιαφέρει τι
σκέφτεται ο κάθε συνάδελφος, πώς διαμορφώνονται οι απόψεις/στάσεις του απέναντι
σε ένα τόσο επίκαιρο και φλέγον θέμα;
Νομιμοποιείται ένα συνδικαλιστικό
όργανο εν ονόματι της πλειοψηφίας που αντιπροσωπεύει να «φιμώνει» ή να μην
επιτρέπει την ελεύθερη έκφραση όποιων απόψεων μπορεί να εκφράσει κάθε
συνάδελφος με τη συμμετοχή του στην έρευνα;
Γιατί δεν αφήνει ελεύθερο κάθε
συνάδελφο να αποφασίσει αν θα συμμετάσχει
ή όχι στην οποιαδήποτε έρευνα; Είναι αναγκαία τέτοιου είδους χειραγώγηση και
πατερναλισμός; Μήπως αυτά που απεύχεται το συνδικαλιστικό μας όργανο στο
κείμενο του τα εφαρμόζει πρώτα αυτό;
Μήπως η φράση «Μακριά από «έρευνες»,
χωρίς έλεγχο και με αμφισβητούμενα
συμπεράσματα που μπορούν να αποτελέσουν επιχειρηματικό όπλο από την
επιβολή της αξιολόγησης» κρύβει φόβους του συνδικαλιστικού οργάνου ότι οι
συνάδελφοι της βάσης θα εκφράσουν θετική στάση για την αξιολόγηση; Και αν ναι,
τότε στο όνομα αυτού του φόβου κουκουλώνουμε το θέμα ή το θέτουμε επί τάπητος
και το ξεψαχνίζουμε; Εδώ ταιριάζει πολύ το σχόλιο μιας συναδέλφου του σχολείου
μας: «Επειδή φοβόμαστε τα αποτελέσματα των εκλογών, ότι δε θα βγάλουν το
επιθυμητό αποτέλεσμα, μήπως καλύτερα να μην κάνουμε εκλογές;»
Όσο για τα «αμφισβητούμενα συμπεράσματα» της έρευνας όπως τα
χαρακτηρίζει, ποιος είναι πιο αρμόδιος να τα κρίνει από τον επιστημονικά
υπεύθυνο καθηγητή της φοιτήτριας συναδέλφου και (κατόπιν της δημοσιοποίησης της
έρευνάς της) ολόκληρη την επιστημονική κοινότητα με τεκμηριωμένα επιχειρήματα;
Στο όνομα ποιας Δημοκρατίας μπορεί ένα
Συνδικαλιστικό όργανο να πάρει τέτοια απόφαση και να εκτεθεί έτσι;
Φυσικά, επιστημονικές εργασίες για την
αξιολόγηση κάθε τομέα της διδακτικής πράξης έχουν γραφεί και έχουν
εκπονηθεί από διάφορους φορείς και μεταπτυχιακούς φοιτητές ή διδάκτορες και μπορεί εύκολα να
ανατρέξει όποιος ενδιαφέρεται στην επιστημονική βιβλιογραφία και αρθρογραφία.
Αυτό είναι και θεμιτό και αναγκαίο προκειμένου να έχουμε τεκμηριωμένα δεδομένα
για να στηρίξουμε την επιχειρηματολογία μας απέναντι σε όποιον θέλει να
προβοκάρει το ρόλο ή το έργο μας.
Τι συμβαίνει λοιπόν στην περίπτωση που
εξετάζουμε, τι έχει αλλάξει; Είναι δυνατόν στο χώρο μας που τόσο έχουμε
πασχίσει για να γίνει ένας χώρος ελεύθερης έκφρασης και επιστημονικής ζύμωσης,
εδώ που η κάθε θεωρία αποκτά σάρκα και οστά από εμάς τους λειτουργούς της να
φοβόμαστε να μιλάμε και μεταξύ μας για τα θέματα που μας απασχολούν;
Πώς θα δώσουμε το παράδειγμα στους
μαθητές μας για να εκφράζονται και εκείνοι αύριο ως αυτόνομοι και ανεξάρτητοι
από αγκυλώσεις ενεργοί πολίτες;
Αυτά είχα να πω και πραγματικά περιμένω
τα σχόλιά σας για να διαφωτίσουμε περισσότερο το «ηθικό-πολιτικό-επιστημονικό
και δημοκρατικό» θέμα που προκύπτει
Υ.Γ : Δεν είμαι εγώ που κάνω την
εργασία, απλώς είμαι μια «προβληματισμένη» δασκάλα που προσπαθεί να "αναστοχαστεί" αυτά που συμβαίνουν γύρω της και να "μετασχηματίσει" τις απόψεις της ώστε να
ενεργεί ως "σκεπτόμενος πολίτης" και σε αυτό βοηθά πολύ ο δημόσιος ειλικρινής
διάλογος...
Κερδίζοντας τη συγκεκριμένη διάκριση, ο κ. Ράμμος εξασφαλίζει τη συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Φόρουμ «Συνεργάτες στη Μάθηση» της Microsoft, το οποίο θα λάβει χώρα φέτος το Νοέμβριο στην Αθήνα. 
Η ΘΕΑ ΠΟΥ ΕΧΩ............
.JPG)
